Blog - Sonja Zantinge - Dedesmvaart

Gastblog

Deel 3: Door de psychose en depressie mijn kracht ontdekt

Hi, fijn dat je (weer) mijn blog leest.In dit derde laatste blog lees je meer over hoe ik van mijn kwetsbaarheid, psychose en depressie, mijn kracht heb ontdekt. Ook schrijven mijn man en moeder een stukje over hoe zij het beleefd hebben. Voor degenen die de aanloop hier naar toe nog niet gelezen hebben:In het eerste blog vertelde ik dat Sonja me gevraagd heeft om te schrijven over mijn psychose en gedwongen opname na de bevalling van ons eerste kind en hoe het daarna ging. Je leest daarin over de bevalling, hoe trots als een pauw ik was, in een psychose gleed en naar een gesloten afdeling in het ziekenhuis (PAAZ) werd gebracht.In het tweede blog lees je hoe ik de separatie ervaarde, mijn waanideeën, vergeten was door de psychose dat ik moeder was, mijn dochter ging herinneren, stapje voor stapje meer vrijheid kreeg en een nieuw dieptepunt zich aankondigt.Dit alles delen is spannend en voelt goed net als jullie alle reacties die ik op allerlei manieren binnen kreeg op mijn vorige blogs. Voor mij is het ook fijn dat doordat ik ging schrijven, mijn verhaal, in plaats van in flarden, nu in zijn geheel heb. In verband met onze privacy vermeld ik geen namen en vraag je dit te respecteren. Bedankt!

Deel 2: Door de psychose vergeten dat ik moeder was

Hi, fijn dat je (weer) mijn blog leest!In het vorige blog las je al, dat Sonja me heeft gevraagd om een blog te schrijven over mijn psychose en gedwongen opname na de bevalling van ons eerste kind. Dat delen vind ik spannend maar doe ik met de steun van mijn naaste omgeving die er altijd voor mij is. Het voelt goed net als jullie alle reacties die ik op allerlei manieren binnen kreeg op mijn eerste blog. De twijfel van wel of niet delen is, na het eerste blog gedeeld te hebben, ook helemaal weg. Voor mij is het ook fijn dat ik mijn verhaal in plaats van in flarden, nu in zijn geheel heb doordat ik het ging op schrijven. In verband met onze privacy vermeld ik geen namen en vraag ik je dit te respecteren. Bedankt!In het vorige blog vertelde ik dus al over mijn lange kinderwens die uitkwam, de pittige bevalling, hoe trots als een pauw ik was op onze eerste dochter, hoe ik in een psychose gleed en naar de psychiatrische afdeling van het ziekenhuis (PAAZ) werd gebracht en het eindigde met hoe er vijf man op mij afliep. In dit blog lees je het vervolg hierop.

Deel 1: Net moeder en met een psychose in de separeer

'Komt mijn droom om mijn verhaal in een boek te schrijven, nu echt in het klein uit, door een deel ervan in blogs te schrijven en te laten lezen aan anderen? Dat dacht ik, toen Sonja me vroeg of ik in een gastblog wou schrijven over hoe ik en mijn omgeving de kraambedpsychose en depressie hebben ervaren net na de geboorte van ons eerste kindje.Haar voorstel voelde meteen al heel speciaal, omdat ik weet dat het geen makkelijk onderwerp is. Vooral als je je moeilijk kunt uiten en je je misschien kunt schamen voor de buitenwereld. Het wordt snel in een doofpot gestopt, terwijl juist vertellen over psychose en depressie, vooral voor degene die het aangaat, kan helpen het te verwerken. Het is iets ongewoons, iets wat je liever niet wilt weten over hoe het ook zou kunnen gaan. Het doet heel wat met je en zeker ook met de mensen om je heen. Maar dit opschrijven in blogs... daar was ik eerst nog niet zo zeker van. Ik wist wel dat het op een of andere manier een plekje zou gaan krijgen. Uiteindelijk heb ik besloten dit toch te doen, en een gedeelte van mijn verhaal te vertellen in meerdere blogs. Spannend vind ik dit wel. Dus eerst maar eens kijken of het gelezen wordt en welke reacties er op komen voordat de volgende wordt geplaatst. Mijn naaste familie en vrienden weten dat ik dit deel en steunen me daarin, zoals ze me altijd al gesteund hebben. Ik wil daarnaast ook zorgdragen voor ons privacy en vermeld daarom geen namen en ik vraag je dit te respecteren. Het is inmiddels 21 jaar geleden dat ik een kraambedpsychose en depressie kreeg. Mijn dochter die toen werd geboren, zit nu naast mij terwijl ik aan het schrijven ben geslagen. Ze heeft voor het eerst een huis bezichtigd. Wat vliegt de tijd. Ik neem je nu mee naar 21 jaar geleden.

Mijn blogs

QRAZY

12 nov. 2021 23:05

Teamdag. Dat is lang geleden. Als zovelen hebben we lange tijd thuis gewerkt door de Corona maatregelen. Een hele dag werken we in deze teamdag samen met trainers aan verschillende opdrachten om dichter bij elkaar te komen.Het donker is al gevallen als we de dag afsluiten. We kunnen zonder QR toegangscode een borrel buiten drinken.

Cursus Relaxed Bevallen

Relaxed bevallen is de inspirerende cursus die ouders aanspreekt omdat hij op een leuke, interactieve (niet puffende en zweverige :) manier wordt gegeven. Veel ouders volgen deze cursus Relaxed bevallen die in heel het land worden gegeven door mij en collega docenten (hier vind je ze).

HOE word jij zwanger?

Ja duh, door seks. Dat is vaak de eerste gedachte. In ieder geval de mijne als je me dit op de vrouw af vraagt.

LEEF!

Yes, feest! 'Ineens' mag ik het stokje overnemen van een geweldig mens en ben ik docent bij de doula opleiding in Utrecht waar ik zo nu en dan al gastlessen gaf.

Er is er maar één die mijn bevalling doet

Leestijd: 4 minutenIn mijn blog 'Wie doet jouw bevalling', las je over mijn zweefcapriolen, mijn stiefdochter Eva, de geboorte van onze eerste dochter Lieke en hoe ik toen niet helemaal luisterde naar mijn lichaam, kennis en kunde. In dit blog lees je over de geboorte van onze zoon Abe, de lessen die ik daarin leerde, en waarom ik mijn baringen open-baar, over zweven en aan mijn eigen stuur zitten. Met mijn man en verloskundige ernaast.

Wie doet jouw bevalling?

Leestijd: 4 minuten'Als bevallen met een doula maar niet zweverig is', hoor ik soms. Nou... hahaha! Wat ben ik hier aan het doen op de foto?Okay, even serieus. Zo gauw het woord zweverig valt, is het niet zo leuk meer. Want het lijkt een erg woord afgaande op de gezichten die erbij getrokken worden.Wat is dan zweverig eigenlijk. Wat betekent het voor jou beste lezer?In dit blog, duik ik daar in en lees je ook over hoe ik beviel van onze dochter en wie dit 'deed'. Duik je mee?

Moeder zonder Moeder

Mama. Mam. Mammie. Moeder. Moe.

Moeder met Moeders

Vervolgblog op Moeder zonder moeder

Keizersnede - Hakuna Matata

Dit mooie ventje, een babyleeuw, werd geboren. Via een keizersnede. Zijn moeder wist tijdens de bevalling al in een vroeg stadium, dat dat de manier was om hem geboren te laten worden. Als doula ondersteunde ik zijn moeder in alle kracht die ze al had. Er werd niet alleen een babyleeuw geboren, ook een moeder: een moederleeuw.

Bevalbad: 3 GROTE voordelen

Leestijd: 2 minuten

Moeder Natuur, babypoesjes en... la Casa de Papel?

Onze babypoesjes zijn geboren! Wat hieraan vooraf ging en wat Moeder Natuur en la Casa de Papel daar mee te maken hebben? Dat lees je hier..

Tampon in mijn mouw en 500 vonkende eitjes

Oei, tijd om de tampon te verwisselen anders lek 'ik' door. Stel dat een ander dat ziet, dat wil ik niet. Me ervoor schamen? Ook niet. En dat voel ik... toch! Grrrr. En dan heet het 'daaronder' ook nog eens.. schaamgebied. Lekker dan. Bloody shame.Dus tover ik een glimlach op mijn gezicht, kijk om me heen, rommel quasi nonchalant in mijn tas naar een tampon, en laat die, op een manier waar illusionist Hans Klok bijna jaloers op zou zijn, in mijn mouw glippen. Als ik nu direct op sta, valt dat op, zouden blikken branden als betrapt.. dus even wachten, en dan.. naar het toilet. Herken je dit? Waarom doe ik dit zo, vraag ik me steeds vaker af. Ik ben toch een volwassen vrouw, die zich niet wil schamen. De schaamte is er dus wel en als ik hem wegdruk.. klopt ie weer aan. Wat heeft die schaamte me eigenlijk te vertellen?

Genoeg

Vaak schijnt de zon.Soms is er een buitje.De andere keer is het menens.Zon verdwijnt, storm verschijnt,als een grote dikke bal.In het oog van de storm weet ik,het gaat voorbij. Het gebeurt bijvoorbeeld als iets wat ik graag wil, niet lukt. Of dat de verbinding met een ander niet tot stand is gekomen. En ik dan denk, ik had het beter moeten doen. Het was niet genoeg.Mijn lijf reageert dan als eerste. Ik voel een harde stomp tegen mijn buik.Die dringt zich naar binnen. Krioelt zich razendsnel tot een dikke bal en gaat niet meer weg. Die voelt... klote.Eerste gedachte is: genoeg! Dit wil ik niet voelen. Dus: joehoe, hoe kom ik hier vanaf?

Zwanger, je baby en Corona

Hi mommy (to be)!

Leven en dood

Op een donkere dinsdagavond rijd ik naar het moderne uitvaartcentrum en crematorium de Lariks in Hardenberg. Naar de lezing van longarts Sander de Hosson. Hij werkt in het Wilhelmina ziekenhuis in Assen.

Hallo lief mooi babymeisje

Wil je een keizersnede bijwonen, vraagt de gynaecoloog terwijl we in haar kantoor zitten te lunchen vanuit onze broodtrommels. Haar ogen kijken me open en helder aan. Graag, zeg ik! Gaan we dat regelen, zegt ze nuchter. Deze open gynaecoloog en ik als doula, praten samen over de zwangerenzorg in het Saxenburgh Medisch Centrum, in de volksmond: het Röpcke Zweers ziekenhuis. Een papa en mama laten mij meekijkenZe vindt een papa en mama die mij willen laten meekijken. Weer is er die openheid en ditmaal van ouders die me niet eens kennen. Dat raakt me. Deze ouders hebben al twee kindjes die ook via een keizersnede zijn geboren. Hun derde kindje willen zij ook zo geboren laten worden. Dit omdat bij een vaginale bevalling, het litteken van de vorige keizersnedes kan scheuren en dat kan risico’s voor moeder en kind meebrengen. Over een keizersnede wordt soms licht gedacht maar het is een zware buikoperatie en vraagt niet alleen lichamelijk maar ook emotioneel veel van een vrouw en de baby.De keizersnede staat in de morgen gepland. Voordat de operatie begint, maak ik kennis met de ouders en bedank ze dat zij mij als doula voort helpen. Daarmee helpen zij ook andere ouders die mij regelmatig vragen hoe het er aan toe kan gaan bij een keizersnede als je aan de andere kant van het doek staat dat meestal tussen de buik en het gezichtsveld van papa en mama gespannen is. Soms zit daar een kijkscherm in, soms niet of laat men op verzoek het doek zakken.

In verwachting

"Een vriendin van mij, wilde zo graag bevallen in een bevalbad. Ze had het geregeld maar uiteindelijk kon het niet vanwege medische redenen. Ze was zo teleurgesteld. Dus wat heb je dan aan zo'n bevalbad. Dit vertelde iemand mij laatst. Ja beaamde ik, soms loopt het anders dan verwacht. Wie kent ze niet, verhalen over bevallingen die anders liepen dan verwacht. En soms ook 'horror' verhalen van intens zware en lange bevallingen. En dat zijn niet zomaar verhalen. Ze zijn ECHT. Realiteit voor degene die het is overkomen. Er zijn veel vrouwen die niet fijn of traumatisch terugkijken op hun bevalling. En die verhalen moeten eruit. Vroeg of laat. Misschien wat raar gezegd, maar als doula luister ik 'graag' naar deze verhalen. En als ik dan uitgekozen wordt om ze te horen: vertel. Ik luister. Zonder oordeel.

Een doula wattuh?

2019: Mooi. Makkelijk. Moeizaam. Magisch. Er was blijdschap. Verdriet. Liefde. Menselijkheid. Openheid. Weerstand. Deuren bleven gesloten. Deuren gingen open. Ik ontmoette papa's, mama's, baby's, hun naasten, zorgverleners. Wil je weten wat ik als doula zoal hoorde?

Keizerlijke samenwerking

Leestijd: 4 minutenAanstootgevend, walgelijk, seksueel getint: reacties op deze foto van een moeder met haar drie dagen jonge baby. Herkenning en empathie namen het over. De foto veroverde zo het internet. En zette het donkere taboe, dat nu soms ook nog heerst, in het licht.Want soms hè, ervaren moeders, die bevallen zijn via een keizersnede, dat ze gefaald hebben.